Hans begravning år 1943 blev en stor manifestation mot den nazistiska ockupationen av Grekland. Kostis Palamas, ofta kallad Greklands nationalskald, skrev och arbetade för s.k. ”liberala” värden.
Det är ju ett mångtydigt begrepp men den innebörd han lägger i det framkommer t.e.x i hans mest kända dikt, de olympiska spelens officiella hymn:
Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα
του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού,
Κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα
στη δόξα της δικής σου γης και τ’ ουρανού.
Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι
Στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή
Και με το αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι
και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί.
Κάμποι, βουνά και θάλασσες φέγγουνε μαζί σου
σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός.
Και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου
Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο, κάθε λαός.
Hans invokation riktas alltså till den gamla andan – ”Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο” – som fader till skönheten, storheten och sanningen – ”πατέρα του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού.”
Vad är skönt, stort och sant? Det är en klen trosbekännelse han avger. Fult, småttigt och falskt är grekernas agerande inom Europeiska Unionen.
Liksom Finlands. Liksom nazisternas.