Antenner i regn är det svenska namnet på Adam Zajewskis diktsamling Niewidszialna ręka – och den osynliga handen är ett namn som motsvarar det svenska.
En osynlig hand rör kanske också antennerna på Alpernas topp:
Nocą, wysoko w Alpach,
Anteny nie śpią,
Anteny czuwają,
Obracają się uważnie
I szepczą:
Mesjaszu, przyjdź wreszcie.
Om Israels folk haft radarantenner för tretusen år sedan, hade de kanske också vakat i natten på toppen av Hebron. Men dikten kan också fungera som en undergångsvision: när världen nedanför utplånat sig själv i sin ondska roterar de kanske vidare för vinden utan mål, utan syfte, utan åhörare, som knäppta eller uppsträckta händer.
Många läsningar är möjliga. Wyborczas recensent skriver:
Czym więc są anteny i na kogo są nastawione? Czy nawiązują łączność z innym światem, boskim? Potrzeba, tęsknota wręcz za takim połączeniem jest u Zagajewskiego widoczna, także w przeczuciach, właśnie w słuchaniu muzyki albo w czasie odwiedzin w pustym kościele, w którym ktoś stroił organy. Tu jednak oczekiwanie na przyjście Mesjasza wyraża się jawnie. W innym wierszu Zagajewski wzywa: ”Zmiłuj się i nade mną, niewidoczny Panie”. W jeszcze innym pyta trwożliwie: ”Dlaczego umarli spokojnie śpiewają”/ a żywi nie mogą wyzbyć się lęku?
Mycket vardagligare antenner diktar Zagajewski också om, mera därom senare.
Nu rör sig ännu vädjan om förlåtelse och försoning i alla väderstreck. Hon som hatar har gjort sig onåbar.