Nikeforos Vrettakos skrev en lakonisk – i ordets bokstavliga bemärkelse, Lakonien var hans hemort – dikt som får avsluta den grekiska sviten.
Han kallades humanist men skrev trots detta en ödmjuk och djupsinnig poesi, somligt med all världens vemods vemod i. Vi lämnar också oktober med hans Δειλινά:
Τα βήματα του φθινοπώρου αντήχησαν
νωρίς, κι είπε με πίκρα η αδελφή μου:
”Η νυχτερινή βροχή τα ρόδα μας
τα μάδησε, αδελφούλη μου, και τώρα…”
Ένα βιβλίο ρομαντικό θα συλλογίστηκε…
Μα εγώ αναμέτρησα στο νου μου τις ιστορίες
γύρω απ’ αυτά τα ρόδα που πεθάνανε
στη φύση ανάμεσα και στην καρδιά μου.